Anne

¡Meniña do meu sangue,
meniña das miñas tripas,
ledicia do meu espírito!
Mentres me durmo,
cos ollos pechados dibuxo a túa cara,
bico os teus ollos,o teu nariz, a túa boca,
e inda que xorda escoitaría os teus respiros,
os latexos do teu corazón,
as túas gargalladas,
as túas primeiras palabras
e os teus berros coas mans no alto.
Pintas as miñas penas de cores vermellos
e ules a mar, sabes a mar, eres o meu mar.
Eres o aire.
Eres o porqué de tódalas preguntas sin respostas.
¡Eres a miña vida!
¡Quérote meu amor!

Para a miña filla Anne con todo o meu cariño.
19-02-2011